De ontvoering

Floor loopt door de school. Het is zo stil. Waar is iedereen toch? Dan legt iemand een hand over haar mond en trekt haar mee een lokaal in, Floor spartelt en beweegt, probeert te gillen, maar er komt geen geluid langs die hand. Dan krijgt ze een doek voor haar ogen, hij wordt strak vastgemaakt en dan ziet ze niets meer. Ze wordt opgetild en meegenomen. Een klap en dan merkt ze niets meer.

Floor wordt wakker. Ze voelt dat er een touw om haar polsen en enkels zit. Ze ziet niets, maar hoort toch van alles: piepende remmen, dichtslaande autodeuren, mannenstemmen en dan hoort ze een kofferbak opengaan. Ze wordt opgetild, even later voelt ze dat ze een trap afgaan. Floor wordt op iets zachts neergelegd en ze hoort de mannen de trap weer oplopen en een sleutel in het slot omdraaien.

Dan hoort ze voetstappen in de ruimte. ‘Thomas, heb je je zakmes nog?’ hoort ze dan. ‘Waar ben ik? Wie zijn jullie?’ vraagt Floor angstig. Haar blinddoek wordt afgetrokken en ze ziet eerst niets, zo donker is het. Dan ziet ze een paar kleine raampjes bovenin waar een beetje licht doorheen valt. Ze ziet een trap, een klein tafeltje en een paar oude matrassen waarop een jongen en twee meisjes zitten. ‘Thomas, mag ik je zakmes?’ zegt een van de meisjes, die vlak voor haar zit. De jongen geeft een zakmes aan het meisje. ‘Ann, zou je ons niet voorstellen? Ach, ik zal het wel doen.’ zegt de jongen, ‘Ik heet Thomas, dit is Veroniek en dat meisje dat de touwen losmaakt is mijn zusje Ann. En hoe heet jij?’ Het is even stil en dan zegt Floor: ‘Ik ben Floor, maar waar zijn we en wat doen we hier?’. Ann heeft inmiddels de touwen los en legt ze op het tafeltje. ‘O, we zijn doodleuk ontvoerd door twee mannen, ik zou niet weten wat ze met ons willen doen en wat ze hiermee willen bereiken. zegt Ann, die zich druk maakt. Veroniek heeft nog niets gezegd tot dit moment: ‘Gaan we nog eens verder met dat ontsnappingsplan?’ En dan tegen Floor: ‘We zijn bezig met een ontsnappingsplan. Eergisteren hebben we het bedacht.’

Na een half uur leggen Veroniek en Ann de dekens recht en iedereen gaat slapen.

De volgende ochtend wordt Floor wakker van een piepende deur. Een van de ontvoerders komt binnen met een bord, waar een stapel boterhammen op ligt. Hij zet hem neer op het tafeltje en loopt dan snel weer weg. Even later hoort Floor de sleutel omdraaien in het slot. Dan staat Thomas op en pakt het bord van het tafeltje af. Hij gaat weer zitten op een van de matrassen. ‘Wie wil er kaas en wie hagelslag?’ vraagt hij alsof ze aan het picknicken zijn. Veroniek en Ann gaan rechtop zitten en graaien allebei een boterham van het bord. ‘Floor, wil je ook iets eten?’ vraagt Thomas dan. ‘Ja, als er nog iets is.’ zegt Floor terwijl ze rechtop gaat zitten. Thomas geeft haar een boterham en zegt: ‘Natuurlijk, we delen wat er is.’. ‘Wanneer zouden die engerikken weer weggaan?’ vraagt Ann zich hardop af. Veroniek eet haar boterham op en loopt naar het tafeltje. Dan zet ze het tafeltje onder het raam. Samen met Floor verschuift ze de matrassen. ‘Nu is ons interieur ook eens wat gezelliger.’ zegt Veroniek, ‘Wie weet hoe lang we hier nog zitten.’.Even later horen ze de mannen praten. De deur valt in het slot en de motor van de auto wordt gestart. ‘Ze zijn weg.’ zegt Thomas. Ze luisteren nog even, maar ze horen het volgende kwartier nog niks.

‘Kom, dan proberen we of het raam open kan en of we er doorheen kunnen.’ zegt Ann en ze staat al op het tafeltje. Ze maakt het raam open en ziet dat het groot genoeg is om doorheen te klimmen. ‘Kom Veroniek, ga jij eerst.’ zegt ze en stapt weer van het tafeltje af.

Een half uur later staan ze allemaal buiten en lopen naar de straat. Daar kijkt Ann eerst welke kant ze het beste op kunnen gaan. Ze lopen tot de bushalte en kijken waar de bus heen gaat. ‘Leeuwarden’ leest Thomas hardop, ‘de volgende bus komt om kwart over elf, de bus gaat om het uur.’ ‘Moeten we niet eerst naar het politiebureau?’ zegt Ann tegen hem. ‘Zie jij hier ergens een politiebureau? Ik niet en het ziet er hier niet erg groot uit. Ik denk dat er in Leeuwarden wel een politiebureau is.’. Ann knikt en zegt: ‘Hoeveel geld hebben jullie bij je? Of heeft iemand nog een strippenkaart?’ Thomas voelt in zijn zakken en vindt een strippenkaart. ‘Kijk, hier zitten vast nog genoeg strippen op voor ons allemaal.’ zegt hij.

Eenmaal in Leeuwarden vragen ze aan een paar mensen de weg naar het politiebureau. Ze zijn er al snel en Thomas doet het verhaal. De politie vraagt ze allemaal apart van elkaar om het verhaal te doen. Dan wordt gevraagd wat de plaats is waar ze opgesloten zaten. Dan vertelt Floor dat ze het heeft gezien bij de bushalte op het bordje. ‘Er stond op het bordje ‘Stiens’.’ zegt ze. Ze wisselen de emailadressen uit en dan worden ze naar huis gebracht door de politie. Thuis mogen ze het hele verhaal nog een keer vertellen aan de ouders.

Een paar weken later zit Floor achter de computer. Ze is aan het MSN’en met Ann. Haar ouders kijken het nieuws op de tv. Dan hoort ze dat twee mannen in de buurt van Leeuwarden zijn opgepakt door de politie. Floor zegt tegen Ann dat ze het nieuws aan moet zetten. Floor typt naar Ann: ‘Volgens mij zijn dat die mannen die ons ontvoerd hebben.’ Daarna gaan ze offline.

Het kan zijn dat dit verhaal een ander lettertype heeft dan normaal, dit komt omdat het gekopieërd is uit een word-document en ik normaal altijd gewoon op de site in het bericht schrijf. Dit verhaal heb ik ooit geschreven voor een wedstrijd en ik heb nooit meer iets van die wedstrijd gehoord.