Kerstverhaal Zilverster

'Laat je fantasie de vrije loop,' zei Martha tegen haar kinderen als ze ze instopte voor het slapen gaan, 'Droom zacht, het is bijna kerstmis.' De kinderen sloten de ogen en sliepen al snel in. Wendy droomde over de kerstman die niet kon komen door de vele sneeuw die buiten lag.

De kerstman zat in zijn houten huisje, met het vuur hoog opgestookt, op de Noordpool. Zijn rendieren stonden op stal op een grote laag stro. Het vroor dat het kraakte. De kerstman floot even op een fluit. Toenkwamen van alle kanten elfjes aangevlogen, elk elfje had een andere kerstmuts op, de een met belletjes, de ander met lichtjes, weer een ander had een met glitters. De elfjes gingen op het haardkleed zitten vlak voor het vuur. De kerstman begon met praten: 'Ik kan door de vele sneeuwstormen niet overal naartoe met mijn rendieren, dan verdwalen ze en ik evengoed.' De elfjes begonnen door elkaar heen te praten, het werd een drukte, alsof je in een kippenhok was. 'Maar de kinderen dan!' 'En de kadootjes!' 'Dat kan toch niet' Dit waren allemaal uitroepen die boven het gekwebbel uit kwamen. De kerstman klapte een paar maal in zijn handen en het werd weer rustig. Toen ging hij verder: 'Jullie snappen wel dat de kadootjes bezorgd moeten worden. Anders is het zo leeg onder de kerstbomen. Zouden jullie voor mij een aantal kerstkado's kunnen wegbrengen voor mij?' De elfjes riepen weer door elkaar. 'Ja, natuurlijk.' 'Waar moeten we heen?'' 'Natuurlijk doen we het!' De kerstman liet ze nu rustig uitpraten. Na een paar minuten werd het weer stiller. De kerstman vertelde waar de elfjes heen moesten: van Canada tot Peru, Oslo tot Tokyo, en zo de hele wereld over. De elfjes gingen aan de slag, ze moesten allemaal een route nemen.

Zo ook het elfje Zilverster, ze had een muts met zilveren sterren op en een lang zilveren jurkje aan. Ze had ook een ketting met een zilveren sterretje eraan. Zij zou naar Nederland en daarna terug via Ijsland, dan kon ze haar ouders nog terugzien. Haar ouders leefden daar in het sprookjesbos tussen de trollen en de kabouters. Na lang zoeken hadden alle elfjes hun spullen en de kerstkado's en gingen op weg. De kerstman stond bij de deur en keek ze nog een tijdje na, hij zag de lichtpuntjes langzaam verdwijnen in de donkere nacht. Een groot deel van haar vlucht hoefde Zilverster niet alleen te vliegen, ze kon met Goudpuntje en Waterdruppel meevliegen. Het laatste stukje vloog ze alleen verder. Toen moest ze in Nederland onder alle kerstbomen pakjes neerleggen. Van huis naar huis, van stad naar dorp en zo heel Nederland door. Toen kwam het elfje in het huis van Martha en Jan. Daar stond een mooi versierde kerstboom. De kinderen hadden er samen slingers en kerstballen ingehangen. Zilverster ging even op een van de onderste takken zitten om uit te rusten. Toen legde ze de kado's onder de boom neer en wilde verder vliegen. Maar wat gebeurde er toen! De grote witte poes van Martha kwam binnen. Het elfje vloog gauw achter een kerstbal. Toen de poes voorbij-geslopen was ging Zilverster weg. Ze vloog de stille nacht weer in. Het huis waar Wendy woonde was het laatste waar Zilverster heen moest, nu kon ze beginnen aan de reis naar Ijsland. Er was een ding waar ze niet op had gelet. Haar ketting was bij de boom gevallen. Dat kwam doordat ze moest schuilen voor de poes.

Ze vloog rustig naar Ijsland terwijl het alweer begon te schemeren, de ochtend kwam in zicht. Toen het bijna licht was kwam ze aan bij de rand van het sprookjesbos. 'Joehoe! Joehoe!' riep ze als groet. De eerste reactie kwam al gauw, een trol kwam aangewandeld en vroeg of ze wel toegelaten mocht worden. 'Ik ben Zilverster,' zei Zilverster, 'Mijn ouders wonen hier.' Ze werd doorgelaten en vloog gauw naar de derde eik die na de wilg met paddestoelen kwam. Ze groette eerst Pieter, de kabouter die ze nog kende van vroeger. Daarna ging ze naar haar ouders. Haar zus Zomerbloem was er ook al. Zomerbloem was naar Canada gevlogen voor de  kerstman. Ze kregen warme sneeuwklokjesthee en zandkoekjes. Toen vroeg Dennenaald, de moeder van Zilverster: 'Waar is je ketting, Zilverster?' Iedereen keek naar Zilversters hals, maar die was leeg, ze keken op de vloer, daar lag de ketting ook niet. Toen dacht Zilverster aan de poes. Ze vertelde het hele verhaal. Ten slotte zei ze: 'Ik denk dat ik hem daar ben verloren.' 'Ja, wat moeten we nu?' zei Zomerbloem. 'Jullie vliegen zo snel mogelijk terug naar de kerstman, die kan vast wel iets bedenken. Hier zijn jullie mantels, bedankt voor het bezoek.' 'Tot ziens, dank u wel voor de thee.' zeiden Zomerbloem en Zilverster. Ze vlogen zo snel mogelijk naar de Noordpool terug. Naar het houten huisje van de kerstman. Met het avondeten waren ze terug. Ze kregen eerst een bord voorgezet. Daarna mochten ze alles vertellen van hun reis. Zilverster vertelde natuurlijk over de witte poes en haar verloren kettinkje. De kerstman dacht dat hij die nacht wel even kon gaan met de rendieren. Dan zou hij het kettingkje meenemen voor Zilverster. Andere elfjes waren ook spullen verloren, die zou de kerstman ook meenemen.

Ondertussen was Wendy die ochtend wakker geworden en had ze onder de kerstboom gekeken. Ze dacht dat het toch echt een droom was geweest. Maar was dat wel waar? Ze keek onder de kerstboom en zag natuurlijk een pakje voor haar, een voor Lotte, een voor Floor en een voor Floris. Maar wat zag ze daar toch schitteren? Ze pakte het op en zag dat het een kettinkje met een zilveren ster was. Toen dacht ze dat het toch geen droom was geweest. Ze stopte het kettinkje in haar zak. Die avond legde ze het kettinkje onder de boom naast haar pakje. Toen ze ging slapen fluisterde ze nog: 'Kerstman, vergeet hem niet!'

Die nacht ging de kerstman op weg met de arreslee en de rendieren. Hij ging langs alle huizen waar de elfjes spullen waren kwijtgeraakt. Toen hij bij het huis van Wendy kwam liep hij meteen naar de kerstboom. hij keek eerst naast de kerstboom: aan de takken, in de slingers, achter de ballen. Daar zag hij geen kettinkje. Daarna keek hij op de grond, daar vond hij het kettinkje naast de pakjes. Hij vloog verder de aardbol rond. Bij de schemering was hij weer thuis en deelde hij alles uit aan de elfjes. Toen vierden de elfjes samen met de kerstman Kerstmis. Ze hadden lekker eten en de rendieren kregen extra hooi. Het was erg gezellig in het kleine houten huisje op de Noordpool en ze vierden de hele dag feest.

Wendy werd wakker en dacht meteen aan het kettinkje. Ze keek naast haar pakje onder de boom en zag het  niet meer liggen. Toen dacht ze dat haar dromen toch echt werkelijkheid waren. Die middag mochten de kinderen de pakjes uitpakken. Wendy kreeg een ketting met een hartje waar haar naam in stond. Toen vond ze het wel heel bijzonder. Lotte kreeg ook zo'n ketting en Floor kreeg een dagboek met een slotje. En Floris? Wat hij gekregen heeft? Hij had een mooi boek met platen van dieren. Er stonden ook rendieren in. De rest van de dag hadden ze nog een heel gelukkig kerstfeest.